De Wilde Eend (Anas platyrhynchos)

Mannetjeseend (woerd)
Vrouwtjeseend - T. Veldman
Familie De familie van de wilde eend is groot. De Smient (Anas penelope), de Krakeend (Anas strepera), de Slobeend (Anas clypeata), de Pijlstaart (Anas acuta), de Wintertaling (Anas crecca) en de Zomertaling (Anas querquedula) zijn allemaal familie van de wilde eend. Het is de familie van de 'grondel'-eenden. Deze naam komt door de manier van eten, grondelen. Dat is rechtop in het water hangen en met de snavel eten van de bodem pakken. De wilde eend is op de meeste plaatsen de meest voorkomende van al deze eenden. De wilde eend heeft ongeveer 12.000 veren. Ook is de wilde eend een van de recorddragers van oudste vogels: op een na de oudste met 29 jaar.
Kenmerken De mannetjeseend (een woerd, boven afgebeeld) heeft een glanzende, groene kop. Het mannetje lijkt op het vrouwtje als hij het eclipskleed draagt. Je kunt hem dan onderscheiden aan zijn snavel: de snavel van het mannetje is groengeel, die van het vrouwtje is oranjegrijs. Het vrouwtje (onder afgebeeld met haar kroost) heeft bruine kleuren. Die draagt zij het gehele jaar.
Eten De wilde eend 'grondelt'. Hij zoekt zo vooral waterplantjes.
Geluid Een apart geluid zijn de vleugels, die in de vlucht een fluitend geluid maken. Het vrouwetje kwaakt heel gevarieerd.
Details
  Anas platyrhynchos Spanwijdte: 51-62 cm
Nederlands Wilde Eend Lengte: 81-98 cm
Engels Mallard Gewicht: 450-700 gram
Frans Canard colvert Aantal: 200.000 tot 400.000 broedparen
Duits Stockente Periode: hele jaar
Nest De wilde eend nestelt bijna overal waar water is en maakt een simpel nest.
Gedrag De wilde eend hier in Nederland is een standvogel, hij blijft dus het hele jaar. In oktober-december arriveren hier veel grote aantallen uit Scandinavië en Noord-Rusland.
Versie 2.2 © Niets van deze site mag letterlijk, zonder toestemming van de auteur, worden gebruikt of verspreid worden. Dit geldt ook voor de afbeeldingen.